Toen ik mijn eerste kledingstuk ging naaien, kwam ik erachter dat er helemaal niks klopt van confectiematen. Maatje 38 kan net zo goed maatje 42 zijn. Even een verhaaltje over het gerommel in kledingmatenland.

Als ik in de winkel een broek zou kopen, is dat meestal maatje 38 of 40. Maar toen ik mijn rok ging maken en mijn maten opmat, kwam ik erachter dat ik in werkelijkheid maat 44 (!) heb. Ik was helemaal gechoqueerd. Op de een of andere manier zit het bij ons ingeprent om te streven naar die kleinere maat. 44 klinkt nogal oversized als je een andere maatvoering bent gewend. Maar nu blijkt zelf dat dat ene cijfertje helemaal niet zoveel zegt.

Per land verschillend

Het patroon van mijn rok kwam uit La Maison Victor. Dit is een Belgisch blad, dus hier wordt met Belgische maten gewerkt. In België vallen de maten anders dan in Nederland, je hebt hier standaard één maat groter dan in Nederland. In mijn geval zou dat dan maatje 42 zijn. Als we nog wat zuidelijker gaan, is het nog een stapje erger. In bijvoorbeeld Frankrijk zou ik in de winkel daadwerkelijk een maatje 44 nodig hebben. Niet zo fijn voor je psychologisch brein hè?

Ontstaan van de kledingmaat

Maar hoe zijn kledingmaten zo ontstaan? Kledingmaten zijn eigenlijk nog niet heel oud. Ze zijn pas ontstaan in tijdens de industriële revolutie, toen naast maatwerk ook confectie werd geïntroduceerd. De massaproductie van kleding begon bij de mannen. Zij hadden uniformen nodig. Pas eind 19de eeuw kwamen er ook maattabellen voor vrouwen.

De maten van mannen zijn eigenlijk best logisch. Als je de borstomtrek meet en deze vervolgens door twee deelt, heb je de maat van de man. De maat van kinderkleding staat gelijk aan de lengte van het kind. Maar waar de vrouwenmaten op slaan? Geen idee!

En dan de winkels

Laten we eerlijk zijn, de gemiddelde Nederlander heeft nu wel een maatje meer dan vroeger. Daar spelen winkels ook op in. Een klant moet tenslotte blij zijn in de winkel. En op de een of andere manier betekent een kledingmaat toch veel voor ons. Het kan dus goed zijn dat je een aantal jaar geleden een broek in maat 38 heb gekocht, maar dat je nu in maat 36 past zonder dat je bent afgevallen. Er zijn namelijk geen regels voor kledingmaten. Per merk kan het ook nog eens sterk verschillen.

Maatje 38 is een maat waar veel mensen gelukkig van worden. Producenten spelen daarop in door te zorgen dat een zo groot mogelijke groep in die maat past. Pure verkooptruc dus, dat verkleinen van maten. Het heeft zelfs een naam gekregen: Vanity sizing.

Conclusie

Kledingmaten zijn dikke bullshit. Kijk dus niet naar dat nummertje, maar kijk of het kledingstuk lekker zit. Als je zelf een kledingstuk naait, hoef je die stomme maat er ook niet in te zetten. Toch een kledingstuk gekocht waar je je stoort aan dat nummer? Knip je toch gewoon lekker dat labeltje eruit.